Hornstrandir to rezerwat przyrody położony w regionie Fiordów Zachodnich, na północno-zachodnim krańcu Islandii. Cały obszar obejmuje 580 kilometrów kwadratowych tundry, klifów, kwitnących łąk i lodu.
Odkryj uroki tego regionu, wybierając się na wycieczkę po Fiordach Zachodnich. Ten piękny zakątek możesz również odwiedzić w ramach 14-dniowej wycieczki objazdowej. Osoby, które wypożyczą samochód i wybiorą się na zwiedzanie Fiordów Zachodnich, mogą odwiedzić Hornstrandir podczas tej wycieczki jednodniowej.
Dlaczego możesz nam zaufać
Guide to Iceland to najbardziej zaufana platforma turystyczna na Islandii, z której korzystają miliony odwiedzających każdego roku. Wszystkie nasze treści są tworzone i weryfikowane przez lokalnych ekspertów, którzy doskonale znają Islandię. Możesz liczyć na rzetelne, aktualne i sprawdzone porady podróżnicze.
Na południu regionu znajduje się lodowiec Drangajokull.
Rezerwat przyrody został utworzony w 1975 roku. Jego granice obejmują malownicze fiordy Hrafnfjordur i Furufjordur, a kończą się na wrzosowisku Skorarheidi.
Zdjęcie z Wikimedia, Creative Commons, autorstwa Mickaëla Delcey. Nie naniesiono edycji.
Historia
Ze względu na odosobnione położenie rezerwatu, nawet jak na Fiordy Zachodnie, Hornstrandir ma bogatą historię, która znacznie różni się od reszty Islandii. Rolnictwo było tu wyzwaniem ze względu na ukształtowanie terenu i wysokie klify, dlatego pierwsi osadnicy zajmowali się głównie rybołówstwem i polowaniem na ptaki.
Mieszkańcy żyli często w domostwach oddalonych od siebie, co sprawiało, że podróżowanie między gospodarstwami zimą było bardzo trudne. Życie w Hornstrandir było więc samotne i wymagające.
W przeszłości na Hornstrandir często przybywali banici, licząc na możliwość wejścia na zagraniczne statki i rozpoczęcia nowego życia poza Islandią. Oprócz obawy przed prawem musieli uważać także na niedźwiedzie polarne, które od czasu do czasu przypływały na krze lub dopływały z sąsiedniej Grenlandii. Szczególnie często zdarzało się to podczas tzw. małej epoki lodowcowej na początku ostatniego tysiąclecia.
Zwierzęta i roślinność
Na Hornstrandir rośnie około 260 różnych gatunków roślin kwitnących i paproci; wiele z nich występuje w całych Fiordach Zachodnich, inne są unikalne tylko dla tego rezerwatu.
Jednym z powodów tak bujnej roślinności jest brak zwierząt wypasanych na tym terenie od kilku dekad. Roślinność sięgająca kolan rozciąga się tu na wiele kilometrów, co sprawia, że wędrówki są prawdziwym wyzwaniem.
Od lat 50 XX wieku Hornstrandir nie ma stałych mieszkańców. Obszar jest niedostępny dla ruchu zmotoryzowanego, a o dawnej historii osadnictwa przypominają jedynie nieliczne stare budynki i gospodarstwa. To jednak miejsce, gdzie żyje jedyny rodzimy ssak Islandii – sprytny i trudny do wypatrzenia lis polarny, który poluje na ptaki gniazdujące na wysokich klifach Hornstrandir.
Na terenie Hornstrandir obowiązuje zakaz polowań, dzięki czemu populacja lisów może żyć bez obaw przed człowiekiem. Zwierzęta te nie boją się turystów i często podchodzą do obozowisk w poszukiwaniu jedzenia.
Drugim najczęściej występującym ssakiem są tu myszy polne, choć znacznie trudniej je zauważyć. Miłośnicy ptaków mogą natomiast obserwować wiele gatunków gniazdujących, w tym rybitwy popielate, maskonury i alki. W regionie znajdują się dwa z największych klifów ptasich w Europie, górujące nad malowniczą zatoką Hornvik.
Jedynym większym klifem jest Latrabjarg, po drugiej stronie Fiordów Zachodnich.
Aktywności w Hornstrandir
Osoby, które chcą wędrować, zwiedzać i nocować na Hornstrandir, muszą zabrać ze sobą namiot i zapasy, jeśli planują biwakować. Jak już wspomniano, rezerwat nie ma dróg, stałych zabudowań ani sklepów, więc każdy, kto wybiera się w te dzikie tereny, musi być samowystarczalny.
Podróż tutaj wymaga starannego przygotowania. Należy zabrać ze sobą jedzenie, wodę, ciepłe ubrania i solidne buty trekkingowe.
Wędrówka na Hornbjarg to obowiązkowy punkt programu – to najbardziej charakterystyczny element krajobrazu Hornstrandir, imponujący klif na północy rezerwatu.
Region jest dostępny dla zorganizowanych wycieczek tylko w miesiącach letnich (maj, czerwiec, lipiec i czasem sierpień). Zimą wstęp mają jedynie specjalnie upoważnione grupy.
