JAZDA KONNA, SPELEOLOGIA I GRUTA LEIDARENDI

Więcej informacji o wycieczce znajdziesz pod linkiem: 

W piątek pogoda była sprzyjająca, dość ciełpo i bez wiatru. Udałam się do biura Arctic Adventure, gdzie o godzinie 09:00 przyszedł po mnie przewodnik. Razem z innymi udaliśmy się w kierunku Kardáselu, czterdzieści minut za Reykjavikiem, gdzie znajdowała się stadnina koni Ishestar.

Po przyjeździe poczęstowali nas kawą i zaprosili na film, który wyjaśniał jak należy zachowywać się przy koniach. Był dość zabawny i bardzo pożyteczny.

Podzieliliśmy się na dwie grupy: na osoby doświadczone w jeździe konnej i na początkujących. W ten sposób było łatwiej przydzielić każdemu odpowiedniego konia. Konie są bardzo delikatne i każdy z nich ma własny charakter. Dla uczących się jazdy koń powinien być spokojny i cierpliwy. Ja dostałam Pana Gangstera. Był uroczy.

Wszystkie nasze przewodniczki okazały się bardzo miłe. Ich zadaniem było pomóc każdemu w dosiadaniu i uregulowaniu strzemion.

W czasie spaceru szliśmy jeden za drugim, utrzymując jak najmniejszą odległość. Konie lubią być w towarzystwie swoich kumpli i jak widzą, że ten z przodu oddala się zaczynają biec jak opętane aby się ponownie dołączyć. Pamiętajmy, że koń jest zwierzęciem standym i nie lubi samotności. I jeżeli nie jesteś doświadczonym jeźdźcą i na początku nie radzisz sobie z „prowadzeniem konia", to bądź pewny, że to wtedy on ciebie „poprowadzi”.

Spacer był niesamowity. Jechaliśmy powoli, jeden za drugim, rozkoszując się paisażami, górami i wulkanami pokrytymi śniegiem. Jest pełno drzew! To obszar lasu sosnowego i na prawdę jest urodziwie.

Uwielbiam konie, są piękne i bardzo inteligętne. Podziwiam ich cierpliwość i piękno.

Pod koniec otrzymujesz DYPLOM z okazji pomyślnego ukończenia jazdy. Wydaję mi się, że jak niechcąco spadniesz to go nie dostaniesz :).

Jeżeli wybierasz się na wycieczkę do grut wulkanicznych, będziesz miał około półtora godziny przerwy. W barze Ihestara możesz podłączyć się na internet, napić się kawy i poczytać czasopisma na temat hodowli islandzkich koni. Dla tych, którzy zapomnieli zabrać ze sobą piknikowej kanapki w barze serwują obiad w formie stołu szwedzkiego. Za 1590 ISK (10 Euro) skosztujecie typowo islandzkiego jedzenia. Posiłek składa się z dwóch dań i deseru.

Ja jadłam zupę jarzynową, kotlety jagnięcie z młodymi ziemniakami i przeróżnymi sałatkami. Na deser była szarlotka z bitą śmietaną. Wszystkiego mnóstwo i bardzo smaczne.

Około 13:30 odebrał nas przewodnik i pojechaliśmy do grut. Po chwili zatrzymaliśmy się na pustkowiu pokrytym śniegiem. Þóri, nasz przewodnik, wręczył nam wszystkim pomarańczowy hełm i latarkę na głowę. Sam wybrał się z dużą łopatą (...?). Po dziesięciu minutach dotarliśmy do celu i Þóri zaczął kopać dziurę w śniegu.

Jeden za drugim wślizgnęliśmy się do tajemniczej jamy gruty. Wszyscy po kolei poupadaliśmy niezdarnie na lodzie pokrywającym kamienie. Było to dość zabawne i każdy niechcąco chichrał się z drugiego. W ten sposób atmosfera między nieznanymi do tej pory sobie ludźmi rozluźniła się i wszyscy zrobili się „wycieczkowymi kumplami”. To miało na nas tak zwany „ice-breaking” efekt.

Ponad dwa tysiące lat temu, po erupcji wulkanu, spływająca rzeką lawa utworzyła grutę w postaci tunelu. Stalaktyty, stalagmity i przeróżne formy magmy na podobieństwo potworów z kosmosu.

Dla niektórych reżyserów filmów te gruty były inspiracją do pisania scenariuszy.

Powinieneś być w dobrej kondycji. Wycieczka nie jest bardzo trudna, ale są momenty, gdzie tunel jest bardzo niski i trzeba przedzierać się na czworaka. Nie zalecam spaceru dla klaustrofobików!

Zatrzymaliśmy się w Chill out Þóriego. Usiedliśmy na kamieniach i zgasiliśmy wszystkie światła. Coś niesamowitego! Nigdy w życiu nie doświadczyłam podobnej ciemności, nie widziałam mojej własnej ręki na milimetr. Jedna z uczestniczek wykrzyknęła: „Tutaj mogłabym zasnąć z otwartymi oczami”.

Automatycznie wszystkie zmysły zaczynają się wyostrzać: słuch, węch i dotyk. Słyszysz i czujesz bardzo intensywnie. Przez pewien moment bombardują cię tysiące myśli.

Siedząc w tej głębokiej ciemności Þóri opowiedział nam piękną historię o niewidzialnych ludziach, legendarnych mieszkańcach Islandii.

Muszę przyznać, że czujesz się trochę niepewnie, zwłaszcza jak zaczynasz sobie wyobrażać tych niewidzialnych ludzi, siedzących zaraz koło ciebie, albo Golluma z „Władcy pierścieni”.

Po półtoragodzinnej wędrówce, po wielu „ćwiczeniach” i wyjaśnieniach naszego przewodnika wyszliśmy z gruty. Wszyscy byli bardzo szcześliwi i zachwyceni.

Uwaga: nie ma DYPLOMU (hahahaha...).

W Islandji prawie zawsze odwiozą Cię spowrotem do twojego hotelu.

(I pamiętaj! Ubierz się ciepło i wygodnie. Nie jedź w dżinsach albo w trampkach!).